Burn...

Η πυρά που καίει το σχολικό βιβλίο στο τέλος κάθε χρονιάς, δεν είναι η ίδια πυρά που έκαιγε τα βιβλία κάποτε. Είναι η φωτιά της αγανάκτησης απο ενα σύστημα ανόητο, καταπιεστικό και ευτελές. Είναι φωτιά διαμαρτυρίας γιατί τα βιβλία αυτά εχουν αποτύχει: αντι να εμπνέουν απωθούν. Είναι η συλλογική εθιμοτυπία των γενεών που δε γνωρίζουν τι τους λείπει, μα γνωρίζουν ότι για αυτό που τους λείπει δεν φταίνε οι ίδιες. Είναι πράξη εορτασμού του τέλους μιας πραγματικής τυρρανίας, όπως έχει δυστυχώς εξελιχθεί το Λύκειο σήμερα. Η πυρά που καίει τα σχολικα βιβλία δεν καίει τα βιβλία, αλλά την αποτυχία μας.

Την περασμένη Παρασκευή, η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων επέλεξε στα Νεα Ελληνικά απόσπασμα από το έργο του Άγγελου Τερζάκη «Ταραγμένες ψυχές», το οποίο αναφέρεται στην αξία και τις αρετές του βιβλίου, ενώ το θέμα της Έκθεσης που ζητήθηκε, απαιτούσε από τους μαθητές να ξανασκεφτούν την καταστροφή των βιβλίων που κάθε χρόνο αποτελεί «παράδοση» για πολλούς τελειόφοιτους: «Συχνά παρατηρείται πολλοί μαθητές να καταστρέφουν τα σχολικά τους βιβλία στα προαύλια των σχολείων κατά το τέλος του σχολικού έτους. Σε άρθρο που θα δημοσιευθεί στη σχολική σας εφημερίδα να αιτιολογήσετε το παραπάνω φαινόμενο και να αναφερθείτε στους τρόπους που θα συμβάλουν στην αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης και γνώσης».

Δυό μέρες πριν, η κυβερνηση είχε προαναγγείλει τη διάθεση, απο το επόμενο έτος, δεκάδων χιλιάδων λαπτοπ στους μαθητές.

Και αναρωτιέμαι:

Ποσο υποκριτές είμαστε;
Ο μαθητής που θα γράψει οτι καίει το βιβλίο του γαιτι τον βασανίζει και γιατί είναι σκατοβιβλίο γραμμένο απο τεχνοκράτες και για πέταγμα, τι βαθμό θα πάρει; Ο συμμαθητής του που θα πει ψεμματα ότι δεν εγκρίνει το καψιμο και θα παραστήσει τον καθώς πρέπει ενώ δεν είναι, τι βαθμό θα πάρει;

Εκτός του οτι με τέτοιες μεθοδεύσεις προσανατολίζουμε τον μαθητή προς μια υποταγμένη σκέψη (κι οταν το κανει με ταλέντο, οταν δηλαδή προσποιηθεί καλά, τον βαθμολογούμε και υψηλά ) και πέρα απο το γεγονός της απόπειρας διαφήμισης μιας τραγικής κυβέρνησης ακόμα και μέσα απο τη διαδικασία των εξετάσεων (θα τους δώσουμε λαπτοπ του χρόνου, ψηφίστε μας μπαμπαδες και μαμάδες τους!)

...πέρα απ αυτα λοιπόν, η ίδια η διατύπωση του θέματος είναι προβληματική. Μου θυμίζει κοπτοραπτική, πως να πουμε στην ιδια φράση δυο πράγματα ασύνδετα, που όμως θέλουμε να συνδέσουμε με το ζόρι, επειδή υπαρχει σκοπιμότητα. Και χωρίς να φροντίζουμε έστω αυτή η συγκόλληση να στεκει και αισθητικά. Μου θυμίζει μια επιτροπή που εχει παρει εντολές -αλλιως πρέπει να υποθέσω οτι τα μέλη της είναι, απλά, βλακες και δε θά' θελα.

Κι ολα αυτα στις πλατες 90.000 οικογενειών που αγωνιούν.
Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι από αύριο κιόλας (αφου μεσολάβησε Σαββατοκύριακο) θα αρχίσουν τα παρατράγουδα με τις βαθμολογήσεις και θα ζητούνται οδηγίες απο τα βαθμολογικά κέντρα και η ΚΕΕ θα λέει "ολα καλά". Αλλά αυτό δεν με ξενίζει, το έχουμε ξαναδεί.

Αυτό που πραγματικά με ενοχλεί, είναι ο τρόπος με τον οποίον επιχειρούν να υποτάξουν τη σκέψη ενός εφηβου στη μανιέρα. Κυριοι της ΚΕΕ, του υπουργείου "Παιδείας", της κυβερνησης, αν ακουει κανείς τέλος πάντων, το βιβλίο που καίγεται στο τελος της χρονιάς, είναι τηρουμενων των αναλογιών, αντίστοιχο με τη βιτρίνα που σπαει στις εξεγέρσεις: δε φταίει το βιβλίο, ουτε η βιτρίνα. Εχουν αναχθεί ομως σε σύμβολα της αποτυχίας μας και σε εύκολους αποδέκτες της οργής τους. Ο μόνος τρόπος για να τους πείσετε πραγματικά να μην τα καίνε κι όχι να σας γράφουν ψέμματα για να βαυκαλίζεστε, είναι προφανώς να φτιάξετε καλά βιβλία και να παψει το σχολείο να είναι η αναπόφευκτη τυρρανία πριν από το πανεπιστήμιο (όπου φυσικά μόλις μπουν, τα φορτώνουν στον κόκκορα) Δεν είναι εκεί το θέμα ομως.

Είναι που δε μπορούν -κι εύχομαι να μη θέλουν- να κάψουν κάποιους σαν εμάς. Είναι, τελικά, η πιο ειρηνική απο τις πράξεις αγανάκτησης που θα μπορούσαν να κάνουν.
Update:

Πριν απο λίγο, το υπουργείο παιδείας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Από το γραφείο της Γενικής Γραμματέως του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κας Νίκης Γκοτσοπούλου ανακοινώνεται ότι η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων των Ημερήσιων Γενικών Λυκείων εξέδωσε σήμερα 18 Μαΐου 2009, οδηγία βαθμολόγησης στο μάθημα «Νεοελληνική Γλώσσα» προς όλα τα Βαθμολογικά Κέντρα, η οποία έχει ως εξής:
«Σε απάντηση ερωτημάτων από Βαθμολογικά Κέντρα σχετικά με το β΄ ζητούμενο στο θέμα Γ΄ του ανωτέρω μαθήματος των ημερησίων Γενικών Λυκείων, σας πληροφορούμε ότι οιαδήποτε τεκμηριωμένη ανάπτυξη, είτε αναφέρεται στο σχολικό βιβλίο είτε στο βιβλίο γενικά, θεωρείται αποδεκτή.»

Τουλάχιστον, έχουν αντανακλαστικά...

Αλλά ας θυμηθούμε, ότι μόλις πριν λίγο καιρό η ίδια η κυβέρνηση ήταν που απέστειλε στην πυρά το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικου, με απόφαση Στυλιανίδη. Η Μαριέττα Γιαννάκου τότε υπερασπίστηκε το δικαίωμα του βιβλίου να ζήσει και να κριθεί απο τους επιστήμονες και τους μαθητές κι οχι απο τις πολιτικές ισορροπίες. Την άφησαν μόνη. Πλήρωσε το τίμημα της βασης του δέκα. Επαθε το ατύχημα. Ξαναγινε συμπαθής. Και τώρα την αγαπούνε ξανα.

Διερωτώμαι, αντι να επινοούν μεταφορές του τύπου γιατί καιτε τα βιβλία, γιατι δεν ζητούν απο τους μαθητές απευθείας να τους αναπτύξουν την Εκθεση με θέμα "Υποκρισία";