«Ο Χριστός και ο Διάβολος στο ίδιο πρόσωπο»

Εισαγγελέας της δίκης: «Έβαλε τους οπαδούς του να κάνουν μαζικούς φόνους που σήμαναν το τέλος των χίπηδων και της δεκαετίας της αγάπης»

40 χρόνια μετά συνεργός του Μάνσον μιλάει για το φρικτό φονικό της Τέιτ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Η Λίντα Καζαμπιάν τότε. Παρ΄ ότι ήταν συνεργός στο φονικό της Σάρον Τέιτ δεν τιμωρήθηκε γιατί η μαρτυρία της καταδίκασε τον Μάνσον και τους άλλους οπαδούς του- δολοφόνους
Τα ΄60ς, η δεκαετία της αγάπης, τερματίστηκαν απροσδόκητα και αιματηρά, όταν η «Οικογένεια» του Τσαρλς Μάνσον σκότωσε την ηθοποιό Σάρον Τέιτ και τους φίλους της στην Καλιφόρνια. Η Λίντα Καζαμπιάν, η οποία ήταν συνεργός του Μάνσον, αλλά η κατάθεσή της οδήγησε στην καταδίκη των δραστών, περιγράφει για πρώτη φορά την πλήρη ανάμειξή της σ΄ αυτό το φρικτό φονικό, από το οποίο κλείνουν αύριο 40 χρόνια.

Τη νύκτα της 9ης Αυγούστου 1969, η Λίντα Καζαμπιάν στάλθηκε από τον Μάνσον μαζί με τρία άλλα μέλη της «Οικογένειάς» του- Τεξ Ουότσον, Σούζαν Άτκινς και Πατρίσια «Κέιτι» Κρενουίνκελ- για να διαρρήξουν το σπίτι της Τέιτ. Έδεσαν την ηθοποιό και τους φίλους της και τους μαχαίρωσαν μέχρι θανάτου. Η Καζαμπιάν φυλούσε τσίλιες.

Η Τέιτ ήταν παντρεμένη με τον σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι και έγκυος στον όγδοο μήνα. Στη συνέντευξή της, η οποία θα προβληθεί τη Δευτέρα από το βρετανικό Channel Five, περιγράφει πώς η Τέιτ ικέτεψε μάταια για τη ζωή του αγέννητου παιδιού της. Τη μαχαίρωσαν 16 φορές. Με το αίμα της, οι φονιάδες έγραψαν τη λέξη pig (γουρούνι) στον τοίχο του σπιτιού της. «Είδα μια γυναίκα με λευκό φόρεμα, ήταν γεμάτη αίματα και ούρλιαζε και φώναζε τη μαμά της. Είδα την Κέιτι να τη μαχαιρώνει», λέει η Καζαμπιάν, η οποία είναι σήμερα 60 ετών. «Σκέφτηκα να πάω σ΄ ένα σπίτι που ήταν φωτισμένο παρακάτω στον δρόμο και μετά είπα, "όχι, δεν θα το κάνω, επειδή θα με βρουν και θα σκοτώσουν κι αυτούς τους ανθρώπους". Έτσι κατέβηκα τον λόφο, μπήκα στο αυτοκίνητο και κάθησα εκεί και περίμενα».

Η αλλόκοτη, υπνωτική επιρροή που ασκούσε ο Μάνσον στους οπαδούς του μετέτρεψε μια ομάδα ειρηνόφιλων χίπηδων σε ανελέητους φονιάδες. Στο τέλος, ο Μάνσον καταδικάστηκε για τους φόνους εννέα ανθρώπων χάρη στην Καζαμπιάν, τη βασική μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη που έγινε το 1970. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα της δίκης Βίνσεντ Μπουλιόζι, «οι φόνοι του Μάνσον σήμαναν το τέλος των χίπηδων και των όσων συμβολικά αντιπροσώπευαν». Όπως είπε στον Ρόμπιν Μακί του βρετανικού «Ομπζέρβερ», «με τους φόνους αυτούς έκλεισε μια εποχή. Τα ΄60ς, η δεκαετία της αγάπης, τελείωσαν εκείνη τη νύχτα, στις 9 Αυγούστου 1969».

Μετά τη δίκη, η Καζαμπιάν ζούσε κρυμμένη, με ψεύτικο όνομα. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την πρώτη συνέντευξη που έδωσε μετά την εμφάνισή της, πριν από 20 χρόνια, σ΄ ένα τοκ σόου της αμερικανικής καλωδιακής ΤV. «Ουδέποτε μπόρεσα να αποδεχτώ το γεγονός ότι δεν τιμωρήθηκα για την ανάμειξή μου», λέει. «Αισθανόμουν και τότε αυτό που αισθάνομαι σήμερα και αυτό που θα αισθάνομαι πάντα, ότι ζωές χάθηκαν χωρίς καμιά αιτία».

Στο κοινόβιο. Η Καζαμπιάν ήταν μια 20χρονη χίπισσα και είχε μια κόρη 16 μηνών όταν γνώρισε, τον Ιούλιο του 1969, μέλη της «Οικογένειας» Μάνσον που την κάλεσαν στο κοινόβιό τους, σ΄ ένα ερειπωμένο ράντσο, το Σπαν. Εκεί γνώρισε τον Μάνσον, έναν 32χρονο ρατσιστή που είχε ήδη περάσει τη μισή ζωή του στη φυλακή. Είκοσι άνθρωποι ζούσαν στο ράντσο και έβγαζαν χρήματα με μικροκλοπές και πουλώντας ναρκωτικά. «Ο Μάνσον, ο οποίος δεν είχε σπουδάσει, αλλά ήταν πανέξυπνος, είχε μια εντυπωσιακή ικανότητα να ελέγχει τους άλλους και να τους βάζει να κάνουν φρικτά πράγματα», λέει ο Μπουλιόζι. «Στο τέλος, τους έπεισε ότι ενσάρκωνε τη Δευτέρα Παρουσία: ότι ήταν ο Χριστός και ο Διάβολος στο ίδιο πρόσωπο. Οι περισσότεροι παράφρονες αιρεσιάρχες στο τέλος βάζουν τους οπαδούς τους να αυτοκτονήσουν ομαδικά. Ο Μάνσον τους έβαλε να διαπράξουν ομαδικούς φόνους.

Γι΄ αυτό και τον θυμόμαστε».

«Η Τέιτ ικέτεψε μάταια για τη ζωή του αγέννητου παιδιού της. Τη μαχαίρωσαν 16 φορές. Με το αίμα της, έγραψαν τη λέξη pig στον τοίχο»

«Η "προφητεία" ότι θα κυριαρχούσαν σε όλη την Αμερική»

O Μάνσον «προφήτευε» μια εξέγερση των μαύρων εναντίον του κράτους, μετά την οποία αυτός και οι οπαδοί του θα κυριαρχούσαν στην Αμερική. Παράλληλα, ήταν ένας ταλαντούχος μουσικός.

Είχε συναντηθεί με τον Ντένις Ουίλσον, τον ντράμερ των Βeach Βoys, και είχε ηχογραφήσει τραγούδια μαζί του. Είχε επίσης προσπαθήσει να ιδρύσει μια εταιρεία δίσκων με τον παραγωγό Τέρι Μέλτσερ, τον γιο της Ντόρις Ντέι, αλλά η συμφωνία απέτυχε, γεγονός που οδήγησε στους φόνους της Τέιτ και των φίλων της. Ο Μάνσον είχε θυμώσει με τον Μέλτσερ και πήγε στο σπίτι του τελευταίου, στο 10050 Τσέλο Ντράιβ, για να τσακωθεί μαζί του. Όμως ο Μέλτσερ είχε μετακομίσει και στο σπίτι κατοικούσαν τότε ο Ρομάν Πολάνσκι και η Σάρον Τέιτ. Είπαν στον Μάνσον να φύγει.

«Η κατοικία αυτή συμβόλιζε την απόρριψή του από το κατεστημένο», λέει ο Μπουλιόζι. Έως τότε ο Μάνσον ήλεγχε πλήρως την «Οικογένεια». Διέταξε την Καζαμπιάν, τον Ουότσον, την Άτκινς και την Κρενουίνκελ να πάνε στο Τσέλο Ντράιβ. «Αισθανόμουν ενθουσιασμένη, ιδιαίτερη, διαλεχτή», θυμάται η Καζαμπιάν. «Όταν φτάσαμε στην κατοικία της Τέιτ, ο Τεξ έκοψε τα τηλεφωνικά καλώδια. Ερχόταν ένα αυτοκίνητο, έτσι κρυφτήκαμε. Ο Τεξ πετάχτηκε ξαφνικά και πυροβόλησε τέσσερις φορές. Μου είπε να πάρω το πορτοφόλι από το παιδί που είχε πυροβολήσει και ήταν νεκρό».

Οι άλλοι μπήκαν στο σπίτι.... Η Σάρον Τέιτ και οι τρεις φιλοξενούμενοί της έφεραν συνολικά 102 μαχαιριές.

Ο Τσαρλς Μάνσον καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη το 1972, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνιας κατήργησε προσωρινά τη θανατική ποινή. Παραμένει κρατούμενος στην Πολιτειακή Φυλακή του Κόρκοραν. Στις 23 Μαΐου 2007 απορρίφθηκε η 11η αίτησή του να αποφυλακιστεί.

Περισσότερα στο